Fragment ten jest zabudowany starymi kamienicami, ciągnącymi się wzdłuż krętych i ostro wznoszących się, brukowanych uliczek i wąskich przejść ze schodami, o wyraźnie odmiennym charakterze niż reszta miasta. Niegdyś dzielnica ta miała charakter centrum rozrywki i głównej siedziby bohemy artystycznej. Obecnie jest niemal w całości opanowana przez przemysł turystyczny.
Istnieją przypuszczenia, że na tym wzgórzu poniósł około roku 250 męczeńską śmierć pierwszy biskup Paryża Święty Dionizy (po francusku saint Denis) z dwoma towarzyszami Rustykiem i Eleuterem, stąd nazwa Mons Martyrorum (Wzgórze Męczenników). Tutaj w 1534 roku Ignacy Loyola wraz z małą grupką złożył śluby założenia zakonu Jezuitów.
W końcu XI wieku na szczycie wzgórza założono klasztor benedyktynek. W czasie Rewolucji Francuskiej klasztor został zniszczony, a pozostałością po nim jest kościół St-Pierre. Przy klasztorze istniała osada o podejrzanej sławie (tanie wyszynki), a teren wokół niej miał charakter wiejski, z licznymi wiatrakami.
Pod koniec XIX wieku Montmartre włączono do Paryża, co zapoczątkowało jego szybką urbanizację. Na szczycie wzgórza Montmartre zbudowano eklektyczną bazylikę Sacré Coeur, a poniżej pierwszy kościół żelbetowy St-Jean-de-Montmartre. W okolicy znajduje się jeden z ważniejszych paryskich cmentarzy - Cimetiere de Montmartre.
Już w połowie XIX wieku Montmartre stał się ulubionym miejscem artystycznej cyganerii. Z tą dzielnicą są związane takie nazwiska jak:
W kamiennicy Le Bateau-Lavoir mieszkała grupa artystów związanych z Pablo Picasso. W tej okolicy znajdowało się wiele znanych restauracji, lokali rozrywkowych, music-halli, teatrzyków i kabaretów. Niewątpliwie najsławniejszy z nich to Moulin Rouge. Tuż przed I wojną światową większość artystów przeniosła się na Montparnasse.
Obecnie Montmartre jest zaliczony do rejonów Paryża o historycznym znaczeniu, dlatego jego rozbudowa i przebudowa została ograniczona. Obecnie tutaj znajduje się najsłynniejszy paryski pchli targ i targowisko księgarzy.